Skuteczna regeneracja stawów za pomocą terapii regeneracyjnych i zabiegów operacyjnych
Stożek rotatorów to grupa mięśni podłopatkowy, obły mniejszy, nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy wychodząca z łopatki a kończąca się na głowie kości ramiennej tworząc na niej specyficzny kaptur, którego ścięgna mają za zadanie utrzymanie głowy kości ramiennej w panewce podczas ruchów odwodzenia i rotacji kończyną czyli najważniejsza ich rolą jest stabilizacja głowy kości ramiennej i pilnowanie prawidłowego ruchu ślizgania głowy kości ramiennej a przez to zapobieganie wystąpienia ruchu nieprawidłowego który pojawia się przy uszkodzeniu stożka rotatorów wytoczenia głowy kości ramiennej przez co dochodzi do dalszych uszkodzeń struktur stawu ramienno-łopatkowego. Staw ramienno-łopatkowy jest stawem wiszącym a podczas ruchu odwodzenia występuje ruch ślizgowy powierzchni chrzęstnej głowy na powierzchni łopatki. Zakres tego ruchu to ok. 100 stopni odwiedzenia. Dalszy ruch odwodzenia wykonany jest dzięki wspólnemu ruchowi łopatki z kończyną.
Uszkodzenia stożka rotatorów mogą być nagłe dochodzi do nich podczas konkretnego urazu takiego jak: upadek na wyprostowaną kończynę górną towarzyszyć temu mogą złamania kości ramiennej, obojczyka, lub zwichnięcie stawu ramiennego lub wynikające z gwałtownego pociągnięcia kończyny np. przy dźwignięciu ciężkiego przedmiotu.
Uszkodzenia przewlekłe stożka rotatorów powtarzające się przeciążenia przy uprawianiu sportu lub pracy zawodowej najczęściej rozwijają się bezobjawowo doprowadzając do dysfunkcji stawu ramienno- łopatkowego
ból w spoczynku i przy próbie ruchu, ograniczenia ruchomości utrudniające wykonywanie podstawowych czynności takich jak zapinanie biustonosza, sięganie ręką ponad głową, czesanie włosów, wtórne zaniki mięśniowe wynikające z naturalnego oszczędzania bolesnej kończyny . Objawem przewlekłego uszkodzenia stożka rotatora może być zamrożony bark czyli niemal pełny zanik ruchu w stawie ramienno-łopatkowym dochodzi do tego powoli przy niewydolności pourazowej lub przewlekłej stożka rotatorów w stawie ramienno-łopatkowym. Niezdolność do uniesienia ramienia ponad poziom barku jest cechą charakterystyczną dla dysfunkcji rotatorów.
Decyzję o leczeniu podejmuje się na podstawie wielu czynników , główny z nich to funkcja kończyny po urazie i badanie czynnościowe usg, oraz wyników rezonansu magnetycznego.
Leczenie zachowawcze przy niepełnych uszkodzeniach ścięgien i prawidłowej funkcji stawu ramiennego pacjent kierowany jest na rehabilitację istotna rolę odgrywają terapie regeneracyjne aby przyspieszyć proces gojenia i skrócić okres rekonwalescencji.
Leczenie operacyjne w zależności od umiejętności chirurga i zakresu uszkodzenia stawu ramiennego polega ono na rekonstrukcji ścięgien artroskopowo lub rekonstrukcja na otwarto
© odmladzaniestawow.pl 2016. Wszelkie prawa zastrzeżone.