Skręcenia

Skręcenia, to uraz który dotyczy stawu w którym w momencie tego urazu dochodzi do przekroczenia naturalnego  zakresu ruchomości tego stawu. Podczas skręcenia dochodzi do naciągnięcia torebki stawowej i więzadeł lub naderwania  lub zerwania więzadeł.  Podział kliniczny skręceń stopniuje się w zależności od tego co zostało uszkodzone. Badaniem potwierdzającym stopień uszkodzenia struktur okołostawowych jest badanie usg a w przypadkach wątpliwych badaniem rozstrzygającym jest rezonans magnetyczny. W niektórych przypadkach może dojść do uszkodzenia chrząstki stawowej lub do złamania awulsyjnego (podczas skręcenia więzadło może zostać nieuszkodzone ale i tak dochodzi do uszkodzenia polegającego na oderwaniu fragmentu kostnego w miejscu przyczepu więzadła do kości konsekwencją nieprawidłowego leczenia skręceń są niestabilności stawów.

Objawy

obrzęk, ból, zasilenie, wylew podskórny, ograniczenie ruchomości wynikające z bólu i obrzęku, bóle nasilające się przy obciążaniu kończyny dolnej lub podnoszeniu niewielkich ciężarów w przypadku kończyny górnej.

Postępowanie

W skręceniach gdzie dochodzi do naciągnięcia więzadeł leczenie jest zachowawcze , krótkie ok.tygodnia. Należy zastosować metodę RICEMM,

W skręceniach gdzie dochodzi do naderwania więzadeł oprócz obrzęku pojawia się wylew podskórny niekoniecznie od razu, obrzęk jest znacznie większy

Leczenie zachowawcze rekonwalescencja  trwa między 3-6 tyg. w pierwszym tyg należy zastosować metodę RICEMM. Ważne jest unieruchomienie stawu  np. w stabilizatorze po to aby nie doprowadzać do rozciągnięcia naderwanego więzadła i stworzyć dogodne warunki na jego wygojenie. Warto zastosować po okresie rekonwalescencji terapie regeneracyjne dla chrząstki stawowej i więzadeł.

W skręceniach gdzie dochodzi do rozerwania więzadeł najlepszą metodą jest leczenie operacyjne podczas którego zeszywa się bądź odtwarza więzadła. Możliwe jest leczenie zachowawcze jeżeli więzadło leży na swoim miejscu anatomicznym nie podwinęło się ma wtedy szansę wygojenia bezoperacyjnie. Skuteczność leczenia ocenia się w badaniu czynnościowym stabilności stawu. W przypadku nieuzyskania dobrej stabilności więzadła rekonstruuje się w odroczonym terminie.