Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego ACL metodą LARS

Mechanizm

Może być pośredni i bezpośredni.

Pośredni dochodzi do niego w sporcie podczas nagłych zwrotów najczęściej w narciarstwie czy podczas nagłych skoków np siatkówce, rotacji podczas biegu i gwałtownego zatrzymania się ze zmianą kierunku np. piłka ręczna

Bezpośredni uraz najczęściej w sportach kontaktowych takich jak piłka nożna, koszykówka dochodzi do niego po bezpośrednim uderzeniu, które powoduje przeprost i szpotawienie stawu kolanowego.

objawy

obrzęk, niestabilność, ból, trudności mogą być w obciążaniu kończyny, uczucie uciekania kolana

Rekonstrukcja ACL metodą LARS

Polega na zespoleniu i wygojeniu zerwanego więzadła zamiast na jego zastępowaniu inna tkanką. Implant LARS jest rodzajem zespolenia łączącego fragmenty uszkodzonego ACL i przejmującego jego funkcje do czasu wygojenia.

Porównując rekonstrukcje ACL do leczenia złamanej kości można powiedzieć, że LARS jest implantem stabilizującym kość do czasu zrostu. W tym porównaniu rekonstrukcja z użyciem przeszczepów odpowiadałaby usunięciu złamanej kości i zastąpieniu jej inną, pobraną z innego miejsca w organizmie lub ze zwłok.

Główne zalety techniki LARS

Całkowity brak powikłań związanych z pobieraniem przeszczepu
Zdecydowanie niższy niż w technice przeszczepów procent zerwań; 3,7% zerwań w okresie 11 lat, (Papadopulos et al. 2011), brak zerwań w okresie 5 lat (Hamido et al. 2010), 1,7% zerwań w okresie 5 lat (Gao et al. 2010),
Zachowanie priopriocepcji
Krótki okres rehabilitacji
Krótszy czas operacji i w związku z tym zmniejszone ryzyko infekcji

postępy rehabilitacji	przeszczep autogenny	LARS
powrót do pracy siedzącej	2- 3 tygodnie po operacji	2-3 tygodnie po operacji
powrót do umiarkowanego wysiłku fizycznego, bieganie	16-18 tygodni po operacji	6-8 tygodni po operacji
powrót do ciężkiej pracy fizycznej	24-30 tygodni po operacji	10-12 tygodni po operacji
powrót do pełnego wysiłku, wyczynowego uprawiania sportu	po 36 tygodni po operacji	po 12 tygodni po operacji

Technika LARS ma jednak swoje ograniczenia i nie nadaje się do zastosowania u wszystkich pacjentów.Przede wszystkim LARS może być użyty jedynie w przypadku dobrze zachowanych i ukrwionych kikutów ACL pozostałych po jego zerwaniu. Jest to warunek konieczny ich zrośnięcia. Ponadto czas od urazu do zabiegu nie może być zbyt długi; maksymalnie kilka miesięcy (w zależności od wieku pacjenta i stanu kikutów ACL).

Należy zdawać sobie sprawę, że włókna LARS pozostają wewnątrz wygojonego więzadła i nie są usuwane, co jednak w żaden sposób nie jest odczuwane przez pacjenta.

Powikłaniem szczególnego rodzaju są „poruszenia” implantu związane ze zbyt wczesnym obciążaniem kolana. Pacjenci z implantem LARS zwykle czują się bardzo pewnie i stabilnie niedługo po operacji. Chodzenie bez kul możliwe jest (choć nie zalecane) już następnego dnia po zabiegu. W związku z tak szybkim odczuciem „zdrowego kolana” zdarza się, że pacjent lekceważy zalecenia pooperacyjne i powraca do pełnego wysiłku fizycznego za wcześnie. W takiej sytuacji może dojść np. do przesunięcia śrub mocujących implant. Należy zawsze ściśle stosować się do zaleceń pooperacyjnych. W przypadku LARS jak i każdej innej operacji.