Zwichnięcie stawu ramiennego

staw ramienno- łopatkowy jest największym stawem kończyn górnej. Zwichnięcie to utrata kontaktu powierzchni chrzęstnych łopatki z głową kości ramiennej.

 Mechanizm urazu

 Najczęściej upadek na wyprostowaną i odwiedzioną kończyną górną. W zależności od miejsca gdzie wędruje głowa kości ramiennej podczas zwichnięcia wyróżniamy podział: przednie zwichnięcie, tylne zwichnięcie. Podczas zwichnięcia może dojść do zerwania więzadeł, ścięgien rotatorów i złamań w obrębie głowy kości ramiennej i łopatki.

 Objawy

ból, może wystąpić obrzęk, nieprawidłowe ustawienie kończyny górnej ze zniekształceniem okolicy barkowej i brakiem możliwości ruchu w stawie barkowym. W przypadku kiedy uciśnięta jest tętnica zaburzone  jest ukrwienie kończyny  poniżej staje się zimna stanowi to poważne zagrożenie utraty kończyny, w przypadku uciśnięcia nerwów dochodzi do zaburzeń czucia i niedowładów. Długotrwały ucisk może spowodować nieodwracalne uszkodzenie nerwów kończyny dystalnie od stawu.

Postępowanie

Diagnostyka na podstawie rtg i badanie ortopedyczne.

Zdarzają się przypadki gdzie podczas kontuzji dochodzi do zwichnięcia stawu ramiennego i w sprzyjających warunkach dochodzi do samoistnego nastawienia. RTG jest wtedy prawidłowy, niezwykle ważną rolę odgrywa wywiad z pacjentem na temat okoliczności urazu i tego co się działo z kończyną górną podczas urazu. Badaniem które może potwierdzić że doszło do zwichnięcia jest MRI

W przypadku zwichnięcia stawu ramiennego istotną rolę odgrywa czas, w ciągu kilku godzin od zwichnięcia powinna zostać wykonana repozycja – nastawienie w znieczuleniu ogólnym daje to komfort pacjentowi. W skrajnych przypadkach gdzie nie można nastawić ponieważ głowa kości ramiennej uwięzła w tkankach jedynym rozwiązaniem jest repozycja na otwarto. W przypadku kiedy  zwichnięciu towarzyszą złamania powinno być wykonane zespolenia przy nastawieniu.

W następnym etapie wykonuje się badanie kliniczne i rezonans magnetyczny i w przypadku  niewydolności stożka rotatorów lub niestabilności kwalifikuje się pacjenta do kolejnych zabiegów operacyjnych mających na celu odtworzenie uszkodzonych tkanek. Zaleca się uwzględnienie  w programie rehabilitacyjnym terapie regeneracyjne.

Cofnij